Mijn naam is Peter Dekker, geboren in 1971 op de Bleeklaan in Leeuwarden onder de rook van het Cambuurstadion. Bij ons thuis voetbalden mijn 3 broers en mijn 5 zussen zaten op gymnastiek. Toen ik 6 jaar geworden was, werd ik lid van de voetbalvereniging C.V.V. Blauw Wit '34. Aangezien er destijds nog geen F-pupillen waren én er te weinig ruimte was op sportpark "De Greuns", trainde ik met de E5 van Blauw Wit mee op de voetbalvelden naast het Cambuurstadion. Destijds liep ik vanuit huis door het stadion (was gewoon open..:) over de onoverdekte staantribunes naar de trainingsvelden achter de pisbakken van het stadion.
Voor mijn 7e verjaardag had ik mijn ouders gevraagd om een keer naar een thuiswedstrijd van Cambuur te gaan. Dat verzoek werd gehonoreerd en op 26 augustus 1978, ging ik samen met mijn vader en 3 broers, voor het eerst naar een wedstrijd in het betaalde voetbal. Voor zo'n 4.000 toeschouwers werd het een bloedeloze 0-0, echter dat kon mij niet deren. De rook van shag en sigaretten, het gezeik en gevloek op de tribunes, de enorme uittrappen van de keeper en uiteraard de brandende lichtmasten (foto hiernaast van @edjestheater), maakten enorme indruk op mij.
Op mijn 12e ben ik te logeren geweest bij mijn studerende zus in Groningen. Het schijnt dat ik maar één ding wilde doen en dat is het Oosterpark bekijken. Achter op de fiets bij mijn zus zijn we door half Groningen gereden om uiteindelijk het stadion te kunnen bekijken. Ik wilde van alles weten over capaciteit, zitplaatsen, staanplaatsen en waar gezongen wordt op de tribune. Zelf weet ik hier niet zoveel meer van af, echter mijn zus vertelde dat ik dit geweldig vond...:)
In die tijd spaarde ik jarenlang Panini-voetbalplaatjes, waardoor mijn voorkeur voor voetballers en namen uit die tijd versterkt werd. Namen als Bert Kip, Oeki Hoekema, Koko Hoekstra (was nog mijn trainer bij Blauw Wit), Gerdo Hazelhekke, Fritz van Seydlitz Kurzbach en Pétur Pétursson, zijn zo enkele illustere namens van spelers op de plaatjes. Heel af en toe blader ik de boeken nog weer eens door, heerlijk die goede oude tijd..
Ook werkte ik al op 12-jarige leeftijd in de drukkerij (toen nog Dekker Drukwerken inmiddels Dekker creatieve media en druk) van mijn vader, niet voor geld maar voor postzegels! Deze stuurde ik dan op naar voetbalclubs met grote retourenveloppen en dan kreeg ik spelerskaarten, foto's en stickers van clubs toegestuurd. Ook stuurde ik postzegels naar het Friesch Dagblad, waarop ik de originele zwart-wit actiefoto's van de wedstrijden van het weekend opgestuurd kreeg.
Waarschijnlijk hebben bovenstaande gebeurtenissen mijn liefde voor (klassieke) voetbalstadions, clubs midden in een volkswijk en (brandende) lichtmasten, sterk aangewakkerd.
Vanaf mijn 12e ben ik groot Feyenoord supporter. Mijn zwager was naar de afscheidswedstrijd van Willem van Hanegem geweest op zaterdagavond 4 juni 1983, in een bomvolle Kuip. Hij had een Feyenoord-petje op en vertelde uitgebreid over het stadion, de spelers en de club. Vanwege de vakantieperiode en mijn verjaardag, ging ik ook vaak met mijn vader en broers naar het Amsterdam 700-toernooi of naar het AD-toernooi. Toen ik voor het eerst in het De Kuip kwam, liet dat stadion een enorme indruk op mij na. Sindsdien ben ik al bij vele wedstrijden geweest, zeker omdat ik ook 5 jaar in Rotterdam gewoond en gewerkt heb.
Ook mijn zoon is (geheel naar eigen wil) groot Feyenoord supporter geworden. Samen hebben we al vele wedstrijden live of voor de tv bekeken. Uiteraard was het kampioenschap in 2017 een geweldig hoogtepunt, waar we nog op lang (moeten?) teren!
Momenteel ben ik voetballend nog steeds actief bij het "Goddelijke 8e elftal" van mijn grote liefde Blauw Wit '34 uit Leeuwarden. Het voetballen in de kelderklasse van het amateurvoetbal is iedere week weer een groot feest. Niet onbelangrijk is dat we ook vaak om onze eigen kunsten kunnen lachen...:) Naast voetballend lid, zit ik ook in de sponsorcommisssie en ben ik actief voor diverse maatschappelijke projecten die de club ondersteunt. Vanuit de Stichting Stars in their Eyes organiseren we ieder jaar voetbaldagen voor pupillen bij Blauw Wit en zit ik ook in de landelijke commissie. Deze sterke maatschappelijke betrokkenheid van de club in combinatie met het voetballen op hoog en laag niveau, maakt dat ik ontzettend trots ben op onze familieclub!
Groundhopping ben ik sinds mijn 25e gaan doen. Tijdens onze vakantie in Engeland in 1996, ben ik met mijn vrouw naar 2 wedstrijden van het Nederlands Elftal geweest. De eerste wedstrijd was Nederland-Zwitserland op Villa Park in Birmingham. De paars en lichtblauwe (claret&blue) hekken rondom dit stadion en de monumentale hoofdentree (met een foto in de hal van de Ier Paul McGraph met bebloed gezicht), maakten een onuitwisbare indruk op mij! De volgende wedstrijd was Engeland-Nederland op het oude Wembley met de Twin Towers. Een dag voor de wedstrijd hebben we een stadiontour gedaan in dit legendarische stadion met een geweldige historie.
De liefde voor groundhopping is alleen maar verder aangewakkerd toen ik samen met Edwin Westland (Stadionautist) eens kennis gemaakt heb met Tom Bodde. Hij is een van de oprichters van Panenka Magazine en tevens heeft hij mede het groundhoppen in Nederland verder op de kaart gezet.
In 2019 ben ik voor het eerst een groundhoppingweekend gaan doen met Edwin Westland en Erik-Jan Bakker. Het eerste jaar zijn we in Frankrijk en België geweest. Voor Panenka Magazine heeft Edwin destijds een reportage over KV Kortrijk gemaakt waar we zeer gastvrij ontvangen werden en waar we een wedstrijd meegepikt hebben. In 2020 is ons groundhopweekend naar zowel Duitsland (MSV Duisburg en SV Wuppertal) als Nederland (VVV Venlo) als naar België (Standaard Luik en FC Tilleur). Beide weekenden hebben de liefde voor aparte stadions alleen maar verder aangewakkerd!
Deze website heb ik gemaakt vanuit diverse overwegingen. Allereerst vind ik het erg leuk om mijn passie voor stadions toe te lichten. Zeker ook de verhalen rondom de stadions en historie spreken mij aan. Tenslotte kan ik ook andere liefhebbers inspireren met foto's en verhalen zodat zij deze pareltjes ook mogen ontdekken.
Als laatste wil ik mijn vrouw en kinderen bedanken voor de vele keren dat zij tijdens een vakantie, mij de gelegenheid gegeven hebben om stadions te bekijken. Want op het moment dat we een stad inreden en er waren stadionlampen te zien, werd de opmerking:"Papa wil zeker eerst dat stadion nog even bekijken", veelal gemaakt...:) Ook heeft mijn dochter Lise mij vaak geholpen met het vullen van de vele foto's voor deze website.
Ook het dynamische ICT bedrijf Cinnamon Interactive en haar medewerkers uit Leeuwarden wil ik hartelijk bedanken voor het realiseren van deze website, iets met "Wij van WC eend adviseren WC Eend"...:)
Indien er vragen of opmerkingen zijn, bel of mail gerust. Ik ben altijd bereid om je te woord te staan en toelichting te geven.
Met sportieve groet,
Peter Dekker